Opublikowane w

Owoce z fabryki proszku do prania – Nina Ricci „Nina L`Elixir”

Nina Ricci „Nina L`Elixir”

Flakon jest prawdziwie urzekający, przypomina zatrute jabłko z bajki o królewnie Śnieżce, niestety zawartość już, mnie przynajmniej, nie zachwyca.

Najbardziej przeszkadza wrażenie syntetyczności zapachu i przybrudzona nuta, coś jakby zeschnięte łodygi roślin. W składzie są obecne czerwone jagody i cytryna, ale dają one efekt podobny raczej do woni jabłka –  kwaskowego, podwiędłego i ze skórką nabłyszczoną woskiem. Syntetyczna słodycz łączy się tu z całkiem dużą dawką goryczki i ostrej kwaśności.

Nienaturalna jabłkowość jest właśnie w „Nina L`Elixir” cechą dominującą.  Obecna w tych perfumach cytryna również brzmi niczym rodem z detergentu, jest sztuczna i drażniąca.

Istnieją zapachy, w których „plastikowość” i nienaturalność jest założoną z góry, przemyślaną i dopracowaną artystyczną wizją, jak np. w Bright Crystal Absolu Versace czy This is Her marki Zadig&Volatire. W „Nina L`Elixir”  sprawia to jednak wrażenie przypadkowego niedociągnięcia, braku pomysłu czy cięcia funduszy.

Trwałość przeciętna, projekcja bezpośrednio po aplikacji duża, ale szybko cichnie, po niecałej godzinie opadając do średniego poziomu.

Nuty: czerwone jagody, cytryna Amalfi, piżmo, jaśmin

Opublikowane w

Waniliowe ciasteczka z nadzieniem różanym – Mancera „Roses Vanille”


Mancera „Roses Vanille”


„Roses Vanille” to jedne z najbardziej apetycznych perfum jakie dane mi było wąchać, ale należy ich używać naprawdę ostrożnie, bowiem jest to płyn o wielkiej mocy. Ogromna trwałość i projekcja, jak również gęsty, esencjonalny charakter perfum sprawiają, że użyte dawki muszą być niewielkie, by nie przytłoczyć zmysłu powonienia zarówno własnego, jak  i otoczenia.

Nie da się ukryć, że jest to zapach ciężki i mocno słodki piżmowo-waniliową słodyczą. Nutami dominującymi są tu zdecydowanie wanilia, cukier i piżmo, przy czym to ostatnie, co bardzo mi się podoba, nie ma żadnych mydlanych konotacji, gładko łączy się z waniliowymi nutami, ocieplając je i prowadząc w stronę bardziej kosmetyczną niż spożywczą. Róża, konfiturowa i równie słodka, dodana została już w znacznie mniejszej ilości. „Roses Vanille” wybrzmiewa trochę jak perfumowa interpretacja słodkiego miąższu pączków z kroplą różano-malinowego dżemu.

Z pewnością, mimo deklarowanych w składzie kompozycji nut wodnych czy cytryny, nie można tu liczyć na żadne świeże czy lekkie akordy. Od początku do końca, przez cały (bardzo długi, 8-9 godzinny) okres trwania zapachu na skórze jest słodko, pysznie i ciasteczkowo. „Roses Vanille” zdecydowanie mogą być użyte jako poprawiacz nastroju na chłodniejsze pory roku, w gorące lato ich esencjonalność i ciężar może natomiast zbytnio przytłaczać.

 

Nuty: wanilia, róża, cukier, białe piżmo, cedr, cytryna, nuty wodne.

Opublikowane w

Jaśminowa perła – Jesus del Pozo „In White”

Jesus del Pozo „In White”

Młodszy brat nieodżałowanego In Black, wydany w 2007 roku. Twórcą kompozycji są Francis Kurkdijan i Violaine David.

Wielbicielom Pure Poison, Jasmin Full czy Amarige perfumy te zdecydowanie powinny przypaść do gustu. „In White” to upojny, świetlisty i chłodny bukiet białych kwiatów (jaśmin egipski, kwiat pomarańczy, kwiat cytryny, kwiat migdałowca, frezja, magnolia). Jest elegancko, z lekkim sznytem retro, przestrzennie i słodko. Jest to słodycz wyłącznie kwiatowa, upojna, ale w żadnym razie nie  mdląca, są w niej iskrzące drobinki bergamotki, które leciutko tę kompozycję orzeźwiają. Wbrew pozorom jaśmin to trudna nuta w perfumach, często wybrzmiewa syntetycznie, przypominając chemiczny spray na owady, w „In white” natomiast jaśmin jest miękki i naturalny raczej niż kosmetyczny.

„In White” nie należy do zapachów skomplikowanych czy bardzo głębokich, ale ma w sobie sporą dozę klasy i stylowości.  Charakter ma raczej elegancki, choć to elegancja dość zachowawcza i konserwatywna, niż codzienny.

Od początku do końca perfumy te są symfonią białych kwiatów, nic tu nie zmienia się i nie ewoluuje. Jest gładko, kremowo, kwiaty mimo swojej narkotycznej mocy nie duszą, ale również nie jest to zapach lekki ani zielony. Trwałość jest całkiem przyzwoita, około 5-6 godzin.

Nuty: egipski jaśmin, kwiat pomarańczy, kwiat cytryny, frezja, piżmo, kwiat migdałowca, magnolia, liść bambusa, nuty pudrowe, irys, bergamotka, orchidea.

Opublikowane w

Syntetyczne siano z mdłą szczyptą piołunu – Franck Boclet „Absinthe”



Franck Boclet „Absinthe”

Początek jest wręcz dramatyczny – to zapach pasty do zębów zmieszanej z męską pianką do golenia. Z czasem kompozycja podąża w stronę kopy lekko podeschniętego siana z kilkoma gałęziami zwiędłej bylicy piołun. Perfumy te są bardzo roślinne, ale nie do końca wytrawne. Gdzieś na dnie, pod całą trawiastą zielonością i goryczka kryją się drobinki cukru, dość dziwaczne, jakby iskrzące i mocno syntetyczne. Słodycz ta jednak jest naprawdę bardzo symboliczna i nie przełamuje w żaden sposób dominującej woni ostrego, świeżego jeszcze siana.

„Absinthe” moim zdaniem podobać się może tylko miłośnikom perfum zielonych, tych przywodzących na myśl liście, łodygi i roślinne soki. Perfumy zaklasyfikowano jako uniseks, ale według mnie są zdecydowanie męskie i to w niekorzystnym tego słowa znaczeniu – czuje się tu zapach typowo męskich kosmetyków jak pianki i wody po goleniu.

Dla mnie ta kompozycja jest wielkim rozczarowaniem, zwłaszcza, że cenię markę Franck Boclet i dość dziwne jest, że wydała na świat takiego perfumowego potworka. Znacznie więcej piołunu i to w najlepszej postaci było w „Ashes” tej samej firmy. Dopuszczam jednak możliwość, że mogę być w swojej recenzji nieobiektywna, bo generalnie nie gustuję w zielonych perfumach typu trawiastego.

Nuty: piołun, lawenda, wetyweria, skóra, bursztyn, heliotrop, rabarbar, nuty drzewne, zielona mandarynka.