Opublikowane w

Plastikowe kwiaty – Trussardi „My Scent”

 

Trussardi „My Scent”


” My Scent” jest zapachem stosunkowo nowym, gdyż pojawił się na rynku w 2015 roku. Przyznam, że zdecydowałam się go przetestować ze względu na obietnicę bzu i heliotropu w składzie, które są jednymi z moich ulubionych nut zapachowych. Zamiast nich otrzymałam jednak landrynkową, sztuczną woń, idealnie korelującą z cukierkowym różowym flakonikiem.

Otwarcie nie należy do zachęcających  – jest mydlane i plastikowe, z irytującą nutą sztuczności. Również dalsze fazy, podczas których rozwija się zapach, nie robią bardziej pozytywnego wrażenia. Owszem, wraz z upływem czasu „My scent” staje się nieco bardziej kremowy i łagodniejszy w charakterze, ale nie sprawia to bynajmniej, że przobraża się w zapach elegancki, z klasą czy chociażby charakterystyczny. Przypomina raczej niskopółkowe pachnidła z popularnych drogerii.

Tym co dominuje i określa ten kwiatowo-nudny twór jest syntetyczność. Nie sposób jednak postrzegać jej  jako artystyczne przetworzenie naturalnych zapachów, jak to ma miejsce choćby w „Hypnotic Poison” Diora, ale jako brak pomysłu i niezamierzoną usterkę.

Z trudnością przychodzi nawet określenie odbiorcy do jakiego te perfumy miałyby być kierowane. Nie można określić tego zapachu jako dziewczęcy, bo jest ostry i duszący, nie jest również odpowiedni dla kobiet dojrzałych, bo brakuje mu elegancji i indywidualnego charakteru.

Podsumowując, kompozycja  moim zdecydowanie nieudana, wtórna i pozbawiona uroku.

Nuty: bez, nuty kwiatowe, heliotrop, drewno kaszmirowe, białe piżmo, gruszka, róża.

 

 

 

Opublikowane w

Zielono-fiołkowe opary – Balenciaga l`essence

Balenciaga „L`Essence”

„Są aromaty świeże jak ciała dziecinne,
Dźwięczne i niby łąki – zielone; są inne,
Bogate i zepsute, silne, tryumfalne”

 

Tak pisał Charles Baudelaire w wierszu „Oddźwięki”. Wydane w 2011 roku perfumy Balenciaga
należą niewątpliwie do pierwszej z wspomnianych przez niego kategorii.
Pierwsze nuty są zapachem iglastego leśnego poszycia, kwaśnej, surowej próchnicy borów mieszanych, chłodne i orzeźwiające jak źródełko, które wybiło gdzieś w środku lasu. Sprawcą tej woni jest zapewne obecny w składzie tych perfum cedr.
Później zapach ewoluuje w stronę wilgotnej, wiosennej, ukwieconej łąki. Uaktywnia się tufiołek, zapach staje się słodkawy, ale nie słodki, a iglasta nuta wciąż przebija ostrzejszym akordem. W ostatniej fazie „L`Essence” jest jednocześnie balsamiczny aromatem łąkowych roślin miododajnych i
zielony, ale nie zielonością soków, łodyg i liści, a cedrowych igieł i majaczących w tle liści fiołka.
Bardzo ciekawa jest użyta tu koncepcja przenikania się mglistych nut słodkich i jakby męskich iglastych i to ona właśnie stanowi o oryginalności tego zapachu.
Podsumowując, „L`Essence” to ciekawa propozycja na dzień, dla osób szukających zapachu, który wyróżni się spośród typowo kwiatowych i typowo zielonych woni, ale nie gotowych na eksperymenty z zupełnie ekscentrycznymi i niekomercyjnymi perfumami.
Doadtkową mocną stroną tworu Balenciagi jest ich bardzo dobra trwałość i delikatna, ale wyczuwalna projekcja.

 Nuty: liść fiołka, fiołek, wetyweria,  nuty zielone, cedr, drzewo sandałowe, paczula.

Opublikowane w

Demon okiełznany – Givenchy „Ange ou Demon”

Givenchy „Ange ou Demon” 

Nazwa „anioł lub demon” sugeruje dwoistość natury tych perfum, a design i kolorystyka utrzymanego w przejrzysto grafitowej barwie flakonu przekonuje, że bliżej im do diabelskości.

Spodziewawszy się w związku z powyższym czegoś groźnego i drapieżnego, początek mnie rozczarował, bo okazał się być głównie waniliową słodyczą.

Dopiero po jakiejś półgodzinie noszenia tych perfum, gdzieś w tle zamajaczyły także ziemiste, bardziej posępne nuty jak wybrzmiewające w powietrzu ponurą melodią chorały gregoriańskie. 

„Ange ou Demon ” kojarzy się z ciemnymi jesienno-zimowymi nocami, kiedy „kołyszą się w gałęziach grudnie i listopady” , jak pisał w swoim wierszu Broniewski.

Jest też w tle drzewno-butwiejący akord,  coś jakby wnętrza starego drewnianego kościoła w pochmurny dzień i dużo woskowego zapachu dopalających się świec.

Demon z nazwy tych perfum to raczej „demony” w sensie psychologicznym, czyli nie nadprzyrodzone, groźne istoty, ale gnębiące, depresyjne myśli, bo zapach ma w sobie niewątpliwy smutek. 

Jednak w tych przepastnych ciemnościach pojawia się promyk nadziei; wśród zimnej nocy błyska gdzieś światełko bezpieczeństwa i schronienia w postaci ciepłych korzennych akordów, a melancholijność perfum została złagodzona kremową łagodnością wanilii i lilii oraz soczystą nutą mandarynki. 

Mimo, że wraz z upływem czasu ich słodycz  mocno się tonuje, „Ange ou Demon” mogą być odbierane jako perfumy męczące i ciężkie. Eleganckie, poważne, zrównoważone, dojrzałe i nieco depresyjne , ale z pewnością ciekawe i warte zapamiętania.

Nuty: wanilia, szafran, lilia, fasolka tonka, tymianek, ylang-ylang, orchidea, brazylijskie drzewo różane, mech dębowy, mandarynka.

Opublikowane w

Truflowo-pralinowy duet – „Valentina Assoluto”

Valentino „Valentina Assoluto”


W zasadzie od pierwszego akordu zapach jest słodki, ale elegancką, niebanalną słodyczą. Aksamitny jak welwetowa rękawiczka albo głaszcząca kocia łapka. Kojący i balsamiczny.

Po kilkunastu minutach na pierwszy plan zdecydowanie wysuwa się trufla biała, czyli najszlachetniejszy gatunek tych grzybów. Jest to zapach pralinowo-orzechowy, rumowy, spokojny, dojrzały. Słodkawy, ale nie przesłodzony. Stylowy, a jednocześnie nowoczesny, określiłabym go jako współczesną (wydany w 2012 roku) wariację na temat klimatu retro. Coś jak nowoczesny dramat kostiumowy, gdzie scenografia i stroje wprawdzie są z epoki, ale już uroda aktorów dostosowana do estetyki obecnej.

Przyznam, że na początku nieco drażniła mnie ta truflowa nuta, bardzo gęsta i specyficzna, chociaż wiedziałam, że to właśnie ona tworzy charakter tych perfum i jest tu niezbędna. Potem jednak została nieco przygłuszona przez pudrowy pył, wanilię i tuberozę, przez co stała się bardziej strawna.

Należy jednak ponarzekać nieco na trwałość i projekcję tych perfum, są raczej bliskoskórne i dość szybko ulatniają się.

Nuty : trufla, madagaskarska wanilia, tuberoza, paczula, brzoskwinia, włoski jaśmin, mech dębowy, cedr, bergamotka. 

 

Opublikowane w

Jaśminowo-mimozowe gąszcze, czyli Givenchy „Amarige”

Givenchy „Amarige”



Mimo użytych w tej kompozycji licznych nut zapachowych, od początku do końca króluje głównie żółta mimoza. Zapach tych pochodzących z Australii kwiatów jest gęsty, miodny i tropikalny. Obecne są również bardzo wyraźnie akacja i jaśmin, takie wprost z parnej czerwcowej nocy. Te perfumy to jak zanurzenie się w ekstatycznym morzu upojnych kiści białych i żółtych kwiatów. Jest emocjonalnie a jednocześnie beztrosko.

To typowy dla lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych (wydany w 1991) bogaty bukiet zapachowy, bez wielkich subtelności, za to z ogromna siłą projekcji. Nic nie zakłóca słodkiej kwiatowości w miodowym wymiarze – giną gdzieś w niebycie wymienione wsród składu nuty drzewne – brazylijskie drzewo różane, sandałowe i cedr.

„Amarige” przypomina w tym nieco „Poem” Lancome, ale jest oryginalniejszy i bardziej charakterny. 

Przez to, że nie ewoluuje, jest linearny, od początku do końca bez żadnych meandrów i szufladek, może być postrzegany jako mało wyrafinowany, ale nie można odmówić mu kuszenia i kokieterii. To woń kobieca, nie dziewczęca, odpowiednia dla tych pań, które nie wstydzą się odważnej, uwodzicielskiej zmysłowości. „Amarige” idealne będą na wieczór, nocne wyjście czy randkę, zwłaszcza gdy chcemy kogoś olśnić i schwytać w sieci swych kobiecych powabów. Dodatkowo, jest bardzo trwały, powiewy zapachu czuć przy każdym ruchu ciała przez wiele godzin po aplikacji. 

Nuty: tuberoza, mimoza, gardenia, ylang-ylang, kwiat pomarańczy, jaśmin, akacja, drzewo sandałowe, brzoskwinia, goździk, śliwka, neroli, wanilia, ambra, nuty drzewne, czerwone jagody, brazylijskie drzewo różane, fasolka tonka, czarna porzeczka, piżmo, orchidea, mandarynka, cedr, liść czarnej porzeczki, róża, fiołek. 

Opublikowane w

Welcome to my nightmare – „Funeral home” Demeter

Demeter „Funeral home”

Nie da się ukryć, że już sama nazwa produktu firmy Demeter, „dom pogrzebowy” kusi by się z nimi zapoznać, chociażby jako z perfumiarskim kuriozum.

Spodziewałam się po tym zapachu posępnego gotyku, ale w formie raczej niedosłownej, z nutą romantycznego piękna jaką może nieść  śmierć młodych i pięknych ; czegoś w rodzaju „Ofelii” Johna Everetta Millais czy wiktoriańskich „park cemeteries”.  Natychmiast po aplikacji pojawił się natomiast zapach rozkładu i śmierci, zbutwiałych ubrań, które po pogrzebie krewni wyrzucają z szaf zmarłej staruszki, gnijącego w ziemi drewna trumny, ekshumacji, gdzie wyciągane z ziemi ciała wyglądają, cytując Mirona Białoszewskiego, „jak kotlety obtoczone w bułce”. To nie jest romantyczny pogrzeb młodej damy przy świetle księżyca, jak z dziwiętnastowiecznych obrazów, tylko śmierć całkowicie materialna i cielesna, gnicie ciała, złowrogość przemijania czekająca za każdym rogiem. To pokryte rdzą i kurzem wnętrza z japońskich gier, survival horrorów typu Silent Hill czy Forbidden Siren, pełne starych fotografii ludzi, którzy dawno umarli i rozpadających się sprzętów. Zapach uwiądu i zapomnienia łączy się w tych perfumach z wonią sterylnej chemii, która to właśnie kojarzy się z procedurami domów pogrzebowych, takimi jak konserwowanie czy balsamowanie zwłok.

Wydźwięk „Funeral Home” jest o tyle zaskakujący, że żadna z nut zapachowych, no może oprócz tradycyjnie kojarzącej się z cmentarzem chryzantemy, nie wskazywała na taki efekt. Mieszanka kwiatów (lilia, goździk, mieczyk), trawy i drewna mahoniowego nieoczekiwanie stworzyła odpychające wręcz wrażenie.

Przyznam, że testowanie „Funeral Home” było traumą jakich mało. Perfumy po prostu wżarły się w nadgarstek i nie chciały odejść, mimo wielokrotnego szorowania wodą i mydłem. Powoli zaczęłam obawiać się już, że zostaną ze mną na zawsze, niczym jakiś demon z horroru 😉 Szczęśliwie, zapach ten, najbardziej straszliwy na początku, po kilkudziesięciu minutach koszmarnego „memento mori” kiedy po prostu dusi swoimi trującymi trupimi wyziewami, przeobraża się w woń plastikowych nagrobnych kwiatów, co jest już nieco łatwiejsze do zniesienia.

Nuty: lilia, goździk, chryzantema, trawa, mieczyk, mahoń, nuty orientalne.