Opublikowane w

Nie daleko pada jabłko od … – Hermès Un Jardin Sur Le Toit

 

Un Jardin Sur Le Toit oznacza po francusku ogródek na dachu, ale mi bardziej kojarzy się z sadem, gdzie dojrzałe, opadłe z drzewa owoce leżą wśród świeżych traw. Nigdy nie byłam fanką nuty jabłka w perfumach, ale tutaj zostało ono przedstawione naprawdę ciekawie i nęcąco. Słodkie, lepkie od soku, wręcz marcepanowe. Dojrzała malinówka lub kosztela. Sporo jest również w tej kompozycji zielonych tonów (nuta trawy w składzie) co nadaje jej uroczo wiosennego charakteru. Un Jardin Sur Le Toit to bardzo miękki, komfortowy w noszeniu zapach, naturalnie owocowy, który w żadnym momencie nie wybrzmiewa sztucznie. Im dłużej trwa na skórze tym więcej pojawia się również korzennych akordów, świeżego korzenia imbiru i rozmarynu. Sporo jest w tym zapachu wiosny, ale też ciut wczesnej jesieni – znajdziemy tu i zielone woale roślinnych pączków i pełne dojrzałych owoców sady. Muśnięcie delikatnego, wrześniowego słońca, jak i radości nadchodzącej wiosny. Godna polecenia, zielono-słodka kompozycja, świeża i jednocześnie przesycona naturalnym owocowym cukrem.

Nuty: czerwone jabłko, trawa, gruszka, róża, rozmaryn, magnolia.

 

 

Opublikowane w

Perfumy turpistyczne: koszmar dla koneserów – Diptyque „L`eau Trois”

Diptyque „L`eau Trois” 

Kolejne perfumy, które z pewnością dla wielu osób będą bardzo trudne w odbiorze. Częściowo może być to spowodowane datą ich powstania – 1975 rok, biorąc pod uwagę, że zapachy z jakiegoś powodu starzeją się dużo szybciej niż muzyka czy sztuki plastyczne, ale głównie jednak ich niszową naturą.

Największe podobieństwo chyba łączy „L`eau Trois” z drewnianym wnętrzem zabytkowego kościoła lub innego starego i dawno nieodwiedzanego przybytku. Ten opuszczony wytwór ludzkiej cywilizacji został jednak całkowicie pokonany i pochłonięty przez naturę. Drewno w tych perfumach marki Diptyque nie jest suchym, kadzidlanym drewnem jakie znamy choćby z Lutensowkich „Fille en Aiguilles”. To drzewo zbutwiałe, mokre od deszczu, z pełnym wachlarzem pleśniowych woni w komplecie, które powoli toczą i pożerają antyczne drewno. Sosna, obecna w składzie, występuje tu nie w postaci balsamiczno-iglastej, ale przywodzącej na myśl obumierające pod warstwą pleśni sosnowe korzenie.

Pojawia się w tych perfumach również dym – brudny, gryzący, jakby powstał z palenia stosów zatęchłych krzeseł i szaf.

Z pewnością „L`eau Trois”tworzy  niebanalny nastrój, przywołuje przeszłość, która uległa zagładzie, przesuwające się widma minionych dni i lat, ale trudno wyobrazić sobie, by ktoś chciał je nosić na codzień. Przydatne mogą być chyba tylko w celu intymnego obcowania z nimi w domu i samotnego kontemplowania obrazów jakie wywołują. Jeżeli ktoś lubi poezję skrzypiących starych schodów i pleśniejących ścian, nie budzi w nim strachu przemijanie i unicestwienie, to doceni posępny urok tych perfum.

Nuty: sosna, olibanum, mirra, rozmaryn, mirt, przyprawy, kminek.